Talk about the life in Massachusetts
Speak about the people I have seen
And the lights all went out in Massachusetts
And Massachusetts is one place I have seen
(BeeGees)
De eerste dag is altijd het lastigst, de lange reis van huis naar de plaats van bestemming. Van Dordrecht naar Schiphol, Amsterdam en vervolgens de vlucht naar Boston. De vlucht zelf duurde een kleine zeven uur en verliep eigenlijk redelijk voorspoedig, het lezen in de net aangeschafte biografie van Barry Hay maakte de tocht ook nog wel een soort van aangenaam. In de namiddag stapten we uit het vliegtuig en konden we onze leaseauto op de luchthaven ophalen. Deze keer hebben we een Midesize SUV van Nissan met een kentekenplaat uit de staat New York. Hiermee zijn we direct naar een buitenwijk van Boston gereden waar we eerste nog wat gegeten hebben en vervolgens vroeg naar ons hotel zijn gegaan voor de eerste overnachting.
Dag 2 Boston-Boothbay (216 mijl)
And I can't wait to get on the road again
Goin'to places that I've never been
Seein'things that I may never see again
(J.Cash/W.Nelson)
Nadat we al redelijk vroeg wakker waren, hebben we om 09.15 uur het Red Roof Inn hotel verlaten. We zijn direct naar een vlakbij gelegen Wallmart gereden om wat flesjes drinkwater voor onderweg aan te schaffen. Vlak naast de Wallmart bevond zich ook een Barnes & Nobles met daarin een Starbucks, ideaal voor een kop koffie en de uitgelezen kans om Marianne haar Garfield collectie aan te vullen. Uiteindelijk reden we rond 10.30 uur (met Refugee van Tom Petty op de radio) Boston echt uit, onderweg naar Boothbay in de staat Maine. Hiervoor hebben we voor een deel de 'Essex Coastal Scenic Byway' genomen. Deze weg loopt langs de Atlantische Oceaan, is prachtig om te rijden en brengt je door verschillende fraaie kustplaatsjes zoals onder meer Revere, Lynn, Swapscott, Salem en Glouchester. Allemaal leuke kleine stadjes met steeds uitzicht op de oceaan. Deze kustweg hebben we gedurende ongeveer honderd mijl kunnen volgen, hij bracht ons vanuit de staat Massachusetts door een stuk van de staat New Hampshire en uiteindelijk in de staat Maine. Een kleine stop hebben we gemaakt in een piepklein stadje genaamd Prides Crossing. Het oude treinstation daar is omgebouwd tot een mooi winkeltje waar zelfgemaakt snoep wordt verkocht, onder meer fudge in verschillende smaken. De keuze is uiteindelijk gevallen op een klein doosje peanut butter fudge, erg lekker kan ik jullie melden. Tot onze verbazing moesten we wel constateren dat er kennelijk in de staat Massachusetts nog wel apartheid bestaat, zie hiervoor de bijgevoegde foto.
Na eerst de prachtige kustweg gevolgd te hebben we het laatste stuk de Interstate 95 naar het noorden genomen om uiteindelijk tegen 17.00 uur lokale tijd aan te komen in onze eindbestemming van vandaag, het stadje Boothbay in Maine. Na het inchecken zijn we aan het begin van de avond het plaatsje eens gaan bekijken. Ook hier is de Oceaan zichtbaar, het is dan ook geen wonder dat in de meeste restaurants vis voor een groot deel de menukaart vult. Met name de kreeft schijnt hier nogal bijzonder te zijn. Uiteindelijk viel Marianne haar keuze op een witvis en heb ik zelf maar voor sirloin steak gekozen, daar was overigens ook helemaal niets mis mee.
Het betreffende restaurant zat aan de haven en er speelde een band best aardige muziek voor bij het eten, ik heb bijvoorbeeld songs van Bob Dylan en JJ Cale langs horen komen. Voor nu is het even genoeg geweest en gaan we proberen om een beetje op tijd te gaan slapen. Morgen vervolgen we onze reis en zullen we ons hopelijk weer melden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten