Dag 6 North Conway, 2e dag (148 mijl)

So I've decided what I'm gonna do now
I'm packing my bags for the misty mountains
Over the hills where the spirits flow

(Led Zeppelin)

Vanmiddag eindige onze tocht van vandaag op de top van Mount Washington. Deze berg ligt in de White Mountains, is 6.289 feet (1917 meter) hoog en is daarmee de hoogste berg van New England. De top van de berg is alleen bereikbaar via een heel smalle weg van 8 mijl lang, deels onverhard en niet voorzien van vangrails of andere vormen van bescherming tegen het naar beneden vallen. Omdat ik al een aantal uren gereden had was het kort voor het bereiken van Mount Washington net Marianne haar beurt om te rijden. Nu weet ik niet wat erger is, het moeten rijden en alleen op de weg concentreren of er naast zitten en af en toe in het ravijn te kunnen kijken......

Ze heeft het prima gedaan en ons veilig de berg op en af gereden. De berg is zo steil dat hij alleen bereden kan worden met de versnelling in "L" dat staat for 'Low Gear'. Je kunt zowel naar boven als naar beneden niet harder rijden dan 20/25 mijl en hoort de motor dan echt loeien. Op de weg naar beneden dien je regelmatig te stoppen om de remmen even af te laten koelen. Helaas lag het grootste deel van de top in de mist zodat het uitzicht maar vrij beperkt was. Desalniettemin was het toch weer een leuk avontuur.

Voor we bij Mount Washington aankwamen hebben we een tocht gemaakt door de White Mountains. Om precies te zijn hebben we de Kancamagus Highway in zijn geheel gereden, deze weg loopt dwars door de White Mountains heen. Het gebied is prachtig maar helaas zijn wij net een paar weken te vroeg om de natuur in zijn geheel in de 'Indian Summer' te zien. De bladeren van de meeste bomen zijn dan rood of oranje gekleurd. Nu zie je incidenteel wel wat rood gekleurde bladeren maar over een paar weken schijnt de natuur echt adembenemend te zijn.

Ook zonder de 'Indian Summer' valt er nog veel te zien en te genieten in de White Mountains, prachtige bossen die dwars door de bergen gaan en fraaie watervallen en rivieren. Uiteraard zijn we onderweg diverse keren gestopt om van de bezienswaardigheden te genieten. Geen restaurants of een Starbucks onderweg maar alleen maar natuur, dus een klein koeltasje (gekocht bij de Wallmart) met een broodje kaas en water voor onderweg). Een bijna 'Spartaanse dag' maar zeer de moeite waard. Morgen reizen we door naar de staat New York waar ik mijn jeugdliefde voor het eerst ga zien (wie Edward wie, vertel vertel). Nee, dat is een cliffhanger en horen jullie morgen.......