Dag 8 Saratoga Springs-Toronto (368 mijl)

Come on home girl, mama cried on the Phone
To soon to loose my babay yet
My girl should be at home
But try to understand, try to understand
He's a magic man

(Heart)

Toeval bestaat niet zegt men. Gisterenavond hebben we Heart zien optreden, vanochtend starten we de auto en het bovenstaande was het eerste dat wij op de radio hoorden. I love the US Rock stations, always great music. Maar nog even terug naar gisterenavond, het concert was in een Amphi theater, twee ringen met zitplaatsen en de zijkanten van het gebouw open. Daarnaast kon men voor een redelijke prijs ook nog een plaatsje op een grasveld net achter het Amphi theater kopen zodat je van buiten (beperkt) zicht had maar wel de muziek kan horen. Net voordat de poorten open gingen brak er echter een enorm noodweer uit, slagregens en onweer in de overtreffende trap. Gelukkig konden wij net schuilen bij het loket waar we de tickets moesten ophalen en hadden wij een overdekte zitplaats in het Amphi theater. Dan de optredens. Rond 19.15 uur begon Cheap Trick, helaas speelden zij zo hard dat het geluid behoorlijk vervormde wat hun set niet ten goede kwam. Vervolgens speelde Joan Jett & the Blackhearts, hier was het geluid een stuk beter afgesteld en het was zeker een goed optreden van haar met (naast haar bekende hits) twee leuke covers. Tja, als Joan Jett zingt "Do you wanna touch me" zeg daar dan maar eens 'nee' tegen.

En tenslotte de band waar het om te doen was, Heart met de zusje Wilson in de hoofdrol. Zij speelden een geweldige set met onder meer hun hits Magic Man, Barracuda, Alone en Crazy on you. En daarnaast eerden zijn hun helden, net voor ze opkwamen klonk door de speakers de Beatles nummers Tomorrow never knows en Within you, without you. In de toegift speelden ze zelf geweldige uitvoeringen van Led Zeppelin's Immigrant song en Stairway to heaven.

Hoewel we gisterenavond redelijk laat naar bed gingen was het vandaag toch weer vroeg uit de veren. Omdat we ruim meer dan 600 kilometer dienden te overbruggen naar Toronto, reden we al om 09.00 uur weg uit Saratoga Springs. Onderweg hebben we slechts een paar korte stops gemaakt. Voor een kop koffie, om te tanken en we zijn even het stadje Liverpool in de staat New York binnen gereden.
Hier wonen namelijk Paul en Linda Davie die ik jaren gelden voor het eerst heb ontmoet toen Paul met zijn toenmalige band The Fab Five optrad tijdens Beatle Week in Liverpool UK. Marianne heeft hen een paar jaar geleden ook ontmoet toen ze met mij naar Beatle Week was meegegaan. Via Facebook hadden wij afgesproken om hen even kort te ontmoeten. Helaas kon alleen Paul aanwezig zijn, Linda is onderwijzeres en stond dus voor de klas. Het was toch leuk om elkaar weer even te zien, hij had zelfs voor Marianne nog een mooi shirt van Badfinger meegebracht. Helaas hadden we, vanwege de lange rit, niet al te veel tijd en moesten we na een klein half uur onze weg weer vervolgen. Volgens ons schema zouden we rond half drie 's middags Canada moeten binnenrijden en een dik uur later Toronto moeten bereiken. Dat viel echter behoorlijk tegen, de laatste dertig kilometer was het één lange file naar Toronto.
Uiteindelijk reden we rond 18.00 uur Toronto binnen maar omdat ons hotel geen parkeergelegenheid heeft (en je kunt er ook niet voor de deur parkeren om koffers uit te laden) moesten we eerst nog op zoek naar een plaats waar je je auto voor minimaal twee dagen kunt parkeren. Ik kan jullie melden dat dit niet meevalt in deze stad. Uiteindelijk ben ik uitgestapt en heb bij de receptie van ons hotel advies gevraagd, na zijn tip vonden we uiteindelijk een parkeergarage waar wij konden staan op ongeveer vijfhonderd meter van ons hotel. Alleen was er geen lift en moesten we met onze drie koffers, koeltas en andere zooi eerst drie trappen opklimmen alvorens we door de straten (stoep op en stoep af) als pakezels naar ons hotel konden lopen. Tijdens het inchecken hoorden wij dat er alleen nog kamers vrij waren op de derde verdieping en......dat het hotel geen lift heeft. Pfffff, alle troep weer naar de derde verdieping gesjouwd. Inmiddels was het al bijna half acht en hadden we al uren niets meer gegeten. Net even bij een Canadese Chinees wat noodles op, zojuist even gedoucht en nu dan maar een keertje vroeg gaan slapen. Morgen gaan we eens kijken wat er in Toronto te beleven valt, de stad heeft maar liefst 2,6 miljoen inwoners. Een aantal vreemde exemplaren hiervan heb ik vanavond al in het wild mogen zien..........

pm. Dit keer geen foto's omdat vanwege de trage internet verbinding de foto's niet te uploaden zijn!