Dag 2 Phoenix-Monument Valley (360 mijl)

While no one was lookin' on the old plantation
He took her all the way down the old valley road

(Bruce Hornsby)

Na een paar uurtjes geslapen te hebben ziet de wereld er al weer heel anders uit. Ondanks alle vermoeienissen waren we toch al weer rond half zeven 's ochtends wakker. In ons Ramada hotel hebben we een eenvoudig doch voedzaam ontbijtje genoten en zijn snel weer de weg opgegaan. Deze dag stond voornamelijk in het teken van een redelijk lange autorit van het zuiden van Arizona helemaal naar het noorden van deze staat, daar waar de grens met Utah ligt. Het einddoel van vandaag was namelijk Monument Valley. Eerst moesten we nog wat noodzakelijke inkopen gaan doen bij de Walmart. Water, brood, fruit, een mes en een soort van koeltas om alles ook nog een beetje bruikbaar te houden onderweg. Ook een nieuwe roadmap uit 2018, die van ons stamde nog uit 2014 en wegen veranderen nu eenmaal. Nadat we het nodige hadden ingeslagen konden we dus echt op weg. Tijdens een lange autorit hebben we gelukkig altijd goed gezelschap, namelijk de autoradio. Via de Rockstations hoorden we als snel het vertrouwde geluid van onder meer Aerosmith, Tom Petty, Black Sabbath, Bob Seger, ELO en natuurlijk ook de Beatles en de Stones.En dat allemaal zonder infantiele spelletjes van dj's die tegen je praten alsof je verstandelijk beperkt bent. Daar kan onze publieke omroep nog een voorbeeld aan nemen.

Via Interstate 17 NB (North Bound) zijn we in eerste instantie door Arizona omhoog gereden. Plaatsen als Camp Verde, Sedona en Flagstaff hebben we allemaal links laten liggen omdat er vandaag geen tijd was om te stoppen. Na een dikke tweeënhalf uur moesten we de Interstate verlaten om vervolgens rond half vijf via Highway 89 en Highway 160 bij Monument Valley aan te komen. Eigenlijk was het voor ons nog half vier maar we passerden weer een tijdgrens waardoor de klok een uur opschoof. In Momnument Valley zijn we het Navajo Tribal Park doorgereden. Dit Nationale Park is eigenlijk een reservaat van de Navajo indianen en is veelvuldig te zien geweest in verschillende western movies. En inderdaad als je hier bent en rondkijkt waan je jezelf in een film met John Wayne of een stripverhaal van Lucky Luke. Die prachtige rode bergen en rotsen hebben vaak als decor mogen fungeren als het om cowboys of indianen gaat. Ook de temperatuur is hier net zoals vaak in de westerns, vandaag was het 101 graden fahrenheit (38 graden Celcius). De natuur is hier echter niet altijd zo geweest. Ongeveer 570 miljoen jaar geleden lag dit gebied nog helemaal onder water en stroomde hier de Golf van Mexico. Doordat de zee geleidelijk terugtrok is vanwege het ontstaan van erosie deze fraaie natuur tot stand gekomen. De Navajo indianen zijn overal aanwezig in het reservaat, werken daar ook in het toerisme en helpen om dit mooie stuk natuur in stand te houden. We overnachten vandaag in het reservaat in een houten cabin met uitzicht op de prachtige bergen. Het is nu aardedonker buiten en niets anders te zien dan de sterren. Morgen zetten we onze reis weer voort.

Dag 1 Amsterdam-Phoenix

By the time I get to Phoenix
She'll be rising

(Glen Campbell)


Vanwege de vrees voor een drukke ochtendspits hadden we de avond voor ons vertrek bij het A4 Hotel vlak bij Schiphol geslapen.
De shuttle bus bracht ons binnen tien minuten naar de luchthaven, bij de incheckbalie was het als gebruikelijk zeer druk maar binnen een uur waren we toch door de douane en op weg naar een kop koffie. Ons vliegtuig van Delta Airlines zou om 10.30 uur vertrekken richting Minneapolis in de staat Minnesota, daar zouden we twee uur de tijd hebben om een overstap te maken naar Phoenix, Arizona.
Inderdaad zouden, de vlucht naar Minneapolis vertrok namelijk pas om 13.00 uur vanaf Schiphol. Omdat dit betekende dat we de aansluitende vlucht niet meer konden halen had Delta Airlines ons al omgeboekt voor een volgende vlucht. Dit betekende voor ons dan wel dat we ongeveer vijfenhalf uur overhadden voor onze nieuwe overstap, dat is een redelijk lange tijd om op een luchthaven door te brengen. Maar goed, wat moet je anders. In Minneapolis aangekomen lagen onze nieuwe tickets al klaar bij de balie van Delta Airlines en zijn we maar op ons gemak op de luchthaven wat gaan eten en drinken. Uiteindelijk had ook deze nieuwe vlucht weer vertraging waardoor we nog langer moesten wachten op ons vertrek naar Phoenix. Bovendien werd al een paar keer omgeroepen dat het vliegtuig helemaal vol was en dat iedereen dus zoveel mogelijk zijn handbagage onder de stoel voor hem moest leggen. Toen wij het vliegtuig in wilde stappen en onze tickets lieten scannen bij de instapbalie leek er toch een probleem te zijn. De tickets en namen werden niet herkend, toch iets niet helemaal goed gegaan bij het omboeken. Probleem was echter wel dat het hele vliegtuig al vol zat. Of wij dan misschien de vlucht van de volgende dag wilden nemen, kregen we een gratis overnachting in Minneapolis en een waardebon van driehonderd dollar. Dat hebben wij beleefd maar zeer dringend afgeslagen want dan zou immers onze hele reis in de war raken, alle reserveringen die gedaan zijn kloppen dan niet meer. Nadat een dame van Delta Airlines een oproep had gedaan aan alle passagiers waren er echter twee jonge dames bereid om tegen een hotelovernachting in Minneapolis en een waardebon van driehonderd dollar (per persoon) hun tickets op te geven. Als laatsten mochten wij dus uiteindelijk toch aan boord, Marianne op rij 19 en ik op rij 23. Na een vlucht van een kleine drieënhalf uur met daarbij een aantal keren flinke turbulentie en een paar luchtzakken, landen we rond 22.00 uur lokale tijd in Phoenix. Een reis waar we meer dan vijfentwintig uur over gedaan hebben. Gelukkig was het, nadat we bij de luchthaven onze leaseauto hadden opgepikt, maar een klein kwartier rijden naar ons hotel. Niets meer gegeten, niet meer gedronken maar gelijk naar bed gegaan......