Dag 15 Washington D.C. (3e dag)

I'm on sacred ground and I'm in the best of company
I'm thankful for those, thankful for the things I've done
I can rest in peace, I'm one of the chosen ones
I made it to Arlington

(Trace Adkins)

Vanochtend ontbeten bij Peet's Coffee & Tea, een zaak vergelijkbaar met Starbucks of diens Canadese tegenhanger Tim Horntons. Het zijn ondernemingen die wij in Nederland niet echt kennen. Vaak zijn ze vrij divers ingericht en op verschillende behoeften. Er staan een paar fauteuils waar je in kunt relaxen, er zijn 'gewone' tafels en stoelen en soms een grote leestafel. Naast verschillende soorten koffie en thee zijn er ook zat lekkernijen te koop voor bij de koffie/thee en ook een klein ontbijt behoort tot de mogelijkheden. Bovendien maakt de gratis wifi het helemaal aantrekkelijk voor de klanten. Ik kan dan ook rustig geruime tijd in zo'n zaak zitten en alleen maar om mij heen kijken en mensen observeren (misschien moet ik daar toch eens mijn beroep van maken). Vaak heeft een dergelijke onderneming ook een gemêleerd klantenbestand. Zo worden er regelmatig sollicitatiegesprekken gevoerd, maken scholieren en/of studenten er hun huiswerk, spreken zakenmensen er af om proberen een deal te sluiten en is het een ontmoetingsplaats voor vrienden, vriendinnen of kennissen. Dat gebeurt dan in de regel onder het genot van een kop koffie of een andere soort (alcoholvrije) drank. Leuk om dit van een afstandje te aanschouwen en proberen om in te schatten wat mensen daar brengt (behalve natuurlijk een prima kop koffie).....

Maar nu even over de dag van vandaag, na het ontbijt hebben we een dagkaart gekocht voor de metro. Het plan was om vandaag niet te veel lopend te doen maar dit is niet helemaal gelukt. Eerst zijn wij met de metro de stad uitgegaan. Net buiten Washington, in de staat Virginia, ligt namelijk Arlington National Cemetery. Het is de laatste rustplaats van meer dan 400.000 mensen (en/of hun naaste familieleden) die hun leven in dienst van het land gesteld hebben. Zo liggen er vele soldaten begraven die hun leven hebben verloren in de 2e Wereldoorlog, de Koreaoorlog, Vietnamoorlog, Golfoorlog of in Afghanistan. Er zijn zelfs graven van veteranen die en in WO II, en in Korea en in Vietnam actief zijn geweest.

We hebben onder meer het graf van John F. Kennedy bezocht, naast hem ligt zijn toenmalige echtgenote Jacqueline Bouvier Kennedy begraven. Zij is uiteindelijk in 1994 overleden. Daarnaast hebben we het monument van de 'Unknown Soldier' bezocht en waren net op tijd om de wisseling van de wacht te zien. Als eerbetoon wordt bij het monument 24 uur per dag de wacht gehouden door militairen. De Arlington Cemetery is uitermate indrukwekkend om te zien en ook zeer uitgestrekt. Om het Pentagon te bezoeken moesten we met de metro een klein stukje verder Virginia in. Een enorm vijfhoekig gebouw waar ruim 26.000 mensen van Defensie schijnen te werken. Fotograferen is daar echter streng verboden, dus helaas hebben wij voor jullie geen bewijs dat wij er waren. Dus dan maar met de metro teruggegaan naar Washington D.C. Bijzonder is dat de stad tientallen musea heeft en dat deze allemaal gratis te bezoeken zijn.

Vanmiddag hebben wij het National Museum of American History aangedaan.
Een beeld van de geschiedenis van het land op verschillende gebieden, in ieder geval geeft het een beeld van het land zo als ze het zelf graag zien. Wij hebben in het museum de afdelingen met betrekking tot de politieke ontwikkeling, de oorlogen en cultuur bezocht.
Dat was ook best de moeite waard.

In de namiddag zijn we te voet nog naar het park gegaan waarin verschillende monumenten voor alle slachtoffers uit Tweede Wereldoorlog staan. Op zich heeft men daar een mooi geheel van gemaakt, tussen het water en de fonteinen (welke symbool staan voor de Pacific die tussen de VS en Europa ligt) staan aan weerskanten verschillende gedenktekens en teksten voor slachtoffers en bondgenoten uit alle delen van de wereld. De dagen hier waren beste vermoeiend maar zijn wel omgevlogen, we zijn heel veel op straat geweest en hebben dus veel gezien. Nu nog een laatste avondmaal op Connecticut Avenue en morgen reizen we weer verder, op weg naar onze laatste week. Zo de Heere het wil tot later......

Huiskamervraag:

Een lastige deze keer (denk ik). Zoals gezegd waren wij vandaag in het National Museum of American History. Onder meer troffen wij daar de hieronder afgebeelde stoel aan. Van deze stoel is bekend dat daar maar één persoon in mocht zitten en niemand anders. Wie herkent deze stoel en/of wie wil er een gokje wagen van wie deze stoel was, dit natuurlijk wel zonder het eerst op te zoeken op het Internet. Indien er geen goede antwoorden zijn, zal ik morgen een kleine hint geven waardoor ik zeker weet dat er mensen zijn die het juiste antwoord dan wel kunnen geven. Degene die het weet zonder het eerst op te zoeken wacht de eeuwige roem.