New York City dag 5 (It's raining again)

Laat me om te beginnen één fabeltje uit de wereld helpen, het feit dat wanneer je in New York langs de weg je arm opsteekt er direct een taxi voor je stopt. Marianne en ik kunnen uit eigen ervaring vertellen dat dit absoluut niet waar is. Was het vanwege het slechte weer, stonden we tactisch verkeerd opgesteld.........I don't know. Maar feit is dat wij het vanavond na een half uur op beide straatkanten van 6th Avenue en 37th street hadden geprobeerd, toch hebben opgegeven en weer 14 blokken zijn teruggewandeld naar ons hotel.

Het was dus inderdaad weer slecht weer in NYC, vrijwel de gehele dag regen, weliswaar niet zo hard als gisteren maar tcoh hard genoeg om zeikwaternat te worden.
Met het oog op de weersvoorspellingen (die waren vorige week op Internet nog gunstig)had Marianne alleen maar canvas gympen en een paar open slippers meegenomen. Daardoor liep ze dus sinds gisteren al met natte voeten. Nu wil het leuke dat ik twee weken voor onze reis hierheen in het Algemeen Dagblad een artikel las dat de rubberen laars weer helemaal in de mode zou raken (je weet wel die dingen waarmee je vroeger in de tuin werkte) en ik las dit nog voor aan Marianne, die keek mij echter alleen een beetje meewarrig aan. Maar wat schetst onze verbazing, hier zagen we de laatste dagen honderden dames (en ook een aantal wat minder mannelijke heren) op deze rubberen kaplaarzen lopen en wel in diverse kleuren en de meest uiteenlopende prints. De oplettende volger van ons blog begrijpt het al, Wij zijn op rubberen kaplaarzen uitgegaan deze dag, niet alleen vanwege de trend maar ook vanwege het feit dat Marianne niet langer met natte voeten wilde rondlopen.
Uiteindelijk hebben we op 5th Avenue bij Capelli een stel fijne rubberen kaplaarzen gekocht, geen rode zoals in de cover van Rubberen Robbie maar zwarte met een print van het overbekende "peace symbool". Marianne had ze net een kwartiertje aan toen een Amerikaanse dame haar op de schouder tikt en vroeg "Nice boots lady, where you buy them?".

Verder hebben we er een rustige dag van gemaakt, zijn onder onze paraplu's over 5th, 6th en 7th avenue gewandeld, nog wat winkels bezocht en een aantal cd's gekocht (o.a. War, Tom Petty, Lynyrd Skynyrd, Allman Brothers en Brian Setzer)en zijn nog op verzoek van nichtje Deborah in een trendy kledingaak op 5th avenue iets wezen kopen. Een zaak waarvoor je eerst in de rij moet staan voordat je überhaupt al naar binnen kan/mag en waar vervolgens bij de ingang een half ontkleedde jongeman staat die veel te mooi en veel te gespierd is om echt te zijn. Er zijn zelfs dames die alleen al in de rij gaan staan om met deze adonis op de foto te mogen.De winkel op zich is al een belevenis, het is er donker, warm, vochtig en doet denken aan een vleermuisgrot of champignonkwekerij en of dit nog niet genoeg is staat er ook nog keiharde muziek op die ook van een andere planeet lijkt te komen. Na een dik half uur en vier sms'jes heeft Marianne eindelijk gevonden wat nichtjelief graag wenst, at least. Gelukkig naar buiten waar weer zuurstof en licht in voldoende mate aanwezig is en dat in hartje New York.

's Middags hebben we nog even een Ierse pub tussen 5th en 6th avenue aangedaan. Lekker koud lager beer uit de tap, een cosmo cocktail voor Marianne en goede muziek, what more does a man need..............
Daarna nog even afscheid genomen van onze vrienden in het Chinese eethuis, Marianne zal de noodles soup van daar echt gaan missen en ik moet zeggen dat ik zelden eerder zulke lekkere chicken lemon met rijst heb gegeten. Daarna getracht een taxi te bemachtigen maar hoe dat afliep weten jullie inmiddels. Toch maar weer 14 blokken lopen dan door de regen maar op de terugweg nog wel een fotootje gemaakt van Rockefeller Centre in de nevel (dat dan weer wel). Morgen reizen we weer richting Nederland, terug naar huis en onze drie harige vriendjes. Misschien nog tot morgen maar hoe dan ook tot ziens.

Edward & Marianne

New Yortk City dag 4 (When the rain comes)

Wat we in de weersvoorspellingen al zagen aankomen is uitgekomen, we ontwaken en zien een nat New York. De regen valt met bakken uit de hemel en dit zal de gehele dag zo blijven. De US open op Flushing Meadow heeft voor vandaag ook alle tennis wedstrijden geschrapt zien we 's ochtends op het New York News. "Elk nadeel hep z'n voordeel" zegt Johan Cruyff altijd en zo denkt men er hier ook over. Op elke hoek van de staat staat nu wel een negroïde persoon umbrella's te verkopen, geweldig New Yorkers zien overal dollars in. Twee paraplu's aangeschaft en het hotel uitgegaan, gelukkig kunnen we twee deuren verder ontbijten. Scrambled eggs on toast and two fresh orange juice, how surprising...........

Wat te doen in New York als Pluvius de poorten wijd heeft opengezet, juist ja "shoppen". Allereerst zijn we (voorzien van paraplu's)naar de bekende boekhandel Barnes & Nobles gewandeld alwaar Marianne twee boeken van haar geliefde Garfield heeft gekocht en ik drie muzikale naslagwerken van respectievelijk Lennon, Neil Young en Pink Floyd. Dat is het mooie van de Engelstalige landen die hebben vaak kasten vol met biografieën, naslagwerken of andere bijzondere boeken van bands artiesten of andere kunstenaars. Zo'cultuur hebben we helaas niet in Nederland, gelukkig is tegenwoordig via het Internet ook een hoop te bestellen maar het is toch veel leuker om het eerst 'fysiek' in handen te hebben voordat je het koopt.
Vervolgens een Starbucks opgezocht voor een kop koffie een slice of lemoncake, dat is hier gelukkig niet al te ingewikkeld want er zijn namelijk alleen op Manhattan al 147 vestigingen van deze gerenommeerde koffieketen.

Daarna door de regen op naar Macy's, hèt warenhuis van New York en zo groot dat het Bijenkorf in Rotterdam op een telefooncel doet lijken. De voettocht duurt welgeteld 17 blokken van ons hotel in 51th street naar Macy's in 34th street, terwijl de regen steeds harder op onze paraplu's neerklettert hoor en zie ik Roger Hodgson van Supertramp weer voor me tijdens zijn optreden op Bospop "It's raining again".
Na een klein half uur hebben we Macy's bereikt en hebben daar een groot deel van de dag doorgebracht en ook geluncht. Als je van je geld af wilt dan ben je in Macy's op het goede adres, the creditcards are working overtime.........
Maar ja, hier heb je drie Levi's jeans voor de prijs waarvoor je in Nederland één (merk) spijkerbroek kunt aanschaffen. Ik zal jullie verder besparen wat Marianne verder nog heeft gekocht want ik neem aan dat morgen een werkdag is en jullie ook allemaal weer een beetje tijdig naar bed willen.

Veel meer avonturen dan dit hebben we vandaag dus niet meegemaakt, ook hebben we geen foto's gemaakt en daarom bij deze blog maar twee foto's geplaatst die gisteren zijn gemaakt. Op één een foto van de famous Brooklyn Bridge en op de ander zien jullie The Apollo Theatre in 253 West 125th street Harlem, een redelijke bekend podium waar diverse grootheden uit de popgeschiedenis hebben opgetreden zoals o.a. Billie Holliday, James Brown, Michael Jackson, Diana Ross, Stevie Wonder en John Lennon om er maar een paar te noemen. Voor morgen is de weersverwachting niet veel beter, eerder nog slechter. Ziet er dus niet goed uit voor onze creditcards, Obama zal er blij mee zijn want zo wordt die economische crisis hier vanzelf opgelost.

Groeten vanuit een very wet NYC,

NB: Nog maar een huiskamervraagje dan. Ik heb thuis een lp van een live optreden in de Apollo Hall waar jullie de foto van hebben gezien. Vraag is van wie en welke twee redelijk bekende muzikanten doen op dit album ook mee?

Arjan: Antwoord op jouw vraag is natuurlijk David Peel (and we found out that he was real, he sang "the Pope smokes dope every day").

New York City dag 3

Na de scrambled eggs on toast for breakfast, brak weer een nieuwe dag aan in het nog steeds warme New York. Vandaag zijn we vrijwel heel Manhattan rondgegaan.
Upper East en Upper West, Lower East en Lower West, Uptown en Downtown, Times Square, Harlem you name it and whe've been there. Natuurlijk ook Broadway, steeds als ik dat bord zie met die straatnaam hoor ik vanzelf het basloopje van George Benson's song On Broadway en daarna de openingszin van de song (They say the neon lights are bright on Broadway).

Wat natuurlijk nooit mag ontbreken, als rechtgeaarde Beatles fan, is een bezoek aan West 72th street Central Park ofwel de Dakota building.Alsof het gebouw opzich al niet indrukwekkend genoeg is, maakt het idee dat je op de plaats staat waar John Lennon werd neergeschoten op 08 december 1980 het helemaal bijzonder. Ik herinner mij nog goed het bericht in het nieuws op mijn radio wekker voordat ik naar school ging "John Lennon is vermoord". Na meer dan dertig jaar later spreekt het kennelijk nog steeds vele mensen aan.Aan de overkant van de Dakota building lopen Marianne en ik Central Park binnen op weg naar het Strawberry Fields gedenkteken. Met ons hadden vele mensen hetzelfde idee, het is daar een komen en gaan van mensen uit alle windstreken die bij het gedenkteken op de foto willen. We hebben er een kwartiertje op een bankje gezeten en hebben er tientallen misschien wel honderden aan ons voorbij zien trekken.Man vrouw, jong, oud, bruin, wit, zwart, geel, knap, lelijk en zelfs 'knap lelijk'. Ik besef me eens te meer wat een impact de Beatles (en Lennon)toch hebben gehad. Nadat wij ook de gebruikelijke foto's hebben gemaakt zijn we een paar uurtjes door het park gaan wandelen, fantastische plaats om te zijn. Een oase van rust in het hectische New York. We hebben ook van alles gezien zoals verschillende muzikanten, artiesten en een geweldige show van breakdance, acrobatiek en een beetje comedy van een aantal "brothers from the hood". Ongeloofelijk eentje van hen deed zelfs de 'spiderwalk' die ik tot op heden alleen had gezien in de directors cut van The Exorcist en ik heb redenen om aan te nemen dat deze scene met Linda Blair toch echt 'fake' was.De mannen haalden ook aardig wat dollars op en meer dan verdiend want het was echt iets waarvoor je bleef staan.

Voorlopig zijn we nu weer terug in onze hotelkamer en type ik dit stukje met een blik Budweiser (0,8 liter) naast me, die ik voor het gemak maar in een ijsemmer heb gezet om hem lekker koud te houden. Straks gaan we weer op pad om een echte New Yorkse steak te gaan eten, moet lukken hier in de buurt. Tevens zullen we vanavond nog een paraplu moeten scoren omdat het morgen de hele dag schijnt te regenen. Hoe dan ook zullen we ons dan weer melden.Tot dan.

NB:
Op verzoek van velen dan toch nog even een huiskamervraag. Uit welke song kont de volgende regel:"Standing on the corner, just me and........".

New York City dag 2

Vanochtend om 08.30 uur ontbeten net om de hoek van ons hotel. Daarna direct op pad, via 7th Avenue richting richting Times Square gelopen en daar tickets gekocht voor de hop on-hop off bus en direct daarna opgestapt. Via Soho, Greenwich Village naar Battery Park gereden waar de boten voor de tocht naar het vrijheidsbeeld vertrekken.
Omdat we het vrijheidsbeeld al eens van dichtbij hebben gezien, besloten we een tour te maken naar de overkant van de Hudson en de wijk Brooklyn eens beter te bekijken.
Waar Brooklyn vroeger een soort van achterstandswijk was met veel criminaliteit (waardoor weer veel mensen uitweken naar Manhattan en de prijzen van de huurwoningen daar omhoogschoten)is het tegenwoordig een mooie en hippe wijk waar veel talentvolle jonge mensen zich hebben gevestigd.Brooklyn lijkt op geen enkele manier op Manhattan, waar je in Manhattan omgeven wordt door skyscrapers is het aan de overkant van het water voornamelijk laagbouw.Een mooi stukje New York daar aan de overkant van de Hudson met natuurlijk als verbinding met Manhattan de schitterende Brooklyn Bridge. We zagen precies het shot dat Sergio Leone heeft gebruikt in de film Once upon a time in America.

Vanuit Brooklyn dit keer over de Manhattan Bridge via China Town weer terug naar Battery Park. Van daaruit zijn we een flink stuk te voet verder gegaan, allereerst naar Ground Zero gelopen. Hier wordt nog steeds driftig gewerkt aan de wederopbpow van wat eerst de Twin Towers waren. De Freedom Building is bijna klaar en het tweede gebouw zal pas in 2014 gereed zijn. Als je daar staat dan is het nog steeds onbegrijpelijk dat er niet meer gebouwen zijn ingestort, zoveel enorme hoge torens die daar om Ground Zero staan. New York in het hart geraakt,dat heeft een hoop leed veroorzaakt. Ansichtkaarten met de Twin Towers er op zijn nog steeds niet (legaal) te koop.Vervolgens zijn we verder gewandeld door Soho op weg naar Greenwich Village.
De wijk waar in het verleden veel muzikanten en kunstenaars verbleven, zoals bijvoorbeeld Bob Dylan, Neil Diamond en Edgar Allen Poe.Daar op een terras bij een Mexicaans restaurant op het terras tappas gegeten en een Corona en Margarita gedronken. Waren we wel aan toe, het was namelijk behoorlijk warm in the Big Apple met temperaturen van boven de dertig graden. Daarnaast is het ook nog Labor Day Weekend waardoor het ook nog eens enorm druk is overal.

Vanuit Greenwich Village weer terug Downtown gewandeld en daar vervolgens de bus Uptown genomen. Door China Town en over 5th Boulevard en langs het Central Park teruggereden richting Times Square, vervolgens weer teruggewandeld naar ons hotel bij Rockefeller Centre.Na een korte rustpauze in onze hotelkamer vanavond toch maar weer de straat op gegaan om een hapje te gaan eten, opnieuw bij ons favoriete typisch Amerikaanse restaurant. Omdat het gisteren niet lukte om de foto te plaatsen, wagen we nu een nieuwe poging. Rest mij nog te vermelden dat er in New York vele straten zijn die de naam van een beroemdheid (soms zelf van over Oceaan) dragen. Het bewijs is bijgevoegd. Het weer schijnt met ingang van morgen om te slaan en men verwacht een enorme regenval de komende dagen. We wachten het af, groeten aan alle vrienden en volgers vanuit de City that never sleeps.

New York City

Om 09.15 uur Nederlandse tijd steeg de vlucht met nummer CO71 van Continental Airlines op van Schiphol met bestemming New York.Een zeer voorspoedige vlucht(afgezien van enige turbulentie boven de Pacific) met uitstekende service aan boord.
Iedere passagier heeft op de stoel voor zich de beschikking over een beeldscherm met daarop een groot aanbod van films, muziek en games. Voor de verandering heb ik maar weer eens naar Sgt. Pepper van de Beatles geluisterd, Pink Floyd's Dark side of the moon maar ook het recent uitgebrachte album van Neil Young en de Harvesters.
Om 10.30 uur al een bordje lasagne als ontbijt, wat wil een mens nog meer........

Na geprobeerd te hebben om wat te lezen toch maar een filmpje uitgekozen. Besloten dat het Inglorious Basterds van Quintin Tarantino maar moest worden, Marianne besloot om naar afleveringen van CSI te kijken.Goede film trouwens Inglorious Basterds, het typische Tarantino werk met door elkaar lopende verhaal lijnen.
Uiteindelijk zijn we na een vlucht van een kleine acht uur op Newark geland (om 11.20uur US time)en na de nodige plichtplegingen bij de douane mochten we zowaar het land binnen. Vervolgens de koffers opgepikt en op zoek gegaan naar de taxi chauffeur die ons zou ophalen, na ongeveer een minuut hadden we hem gevonden. Dat was ook niet zo ingewikkeld omdat een type Danny de Vito ons tegemoet liep met een bordje dat hij onhoog hield met de tekst "Mary Anne Meyer". Kan niet missen, dat moet hem zijn.
Een rit van een uur bracht ons naar het hotel "The Jewel that faces Rockefeller Centre" on 51th street, between 5th en 6th Ave. Vlakbij, jawel Rockefeller Centre maar ook vlak naast Radio City Music Hall en op loopafstand van Central Park.

Vanwege het feit dat we al vanaf 05.30 uur (Nederlandse tijd) op waren en we beiden nog een vermoeiende stedentrip naar Respectievelijk Liverpool en Rome in de benen hadden, besloten we even te rusten. Dit 'even' werd uiteindelijk een paar uur, het was al avond in de Big Apple toen we wakker schrokken. Snel maar weer naar buiten en toch maar even Manhattan in om wat te eten. Gelukkig wisten we van ons vorige verblijf hier nog een goed en typisch Amerikaans restaurant (zie foto). Op de terugweg nog even langs The Empire State Building gewandeld en terug naar het hotel om te douchen en te slapen, hopelijk kunnen we dan morgen weer 'fris en fruitig'op pad. Hopelijk tot later en groeten aan alle vrienden en volgers.