Dag 4 Bar Harbour, tweede dag (67,3 mijl)

Doctor, there's something wrong with me
My health is not all that it used to be
My heart is out of beat
I got chokers on my feet

(The Who)

Dat was even schrikken vanochtend in het Acadia National Park. Toen ik samen met Marianne bij één van de daar aanwezige bezienswaardigheden genaamd 'Thunder Hole' liep, viel vlak voor ons een man van een stuk rots ongeveer een meter naar beneden.
Ik was als eerste bij hem en vroeg hem direct hoe het met hem was en waar hij pijn had. Hij was in ieder geval aanspreekbaar en antwoordde dat het wel ging en dat hij op zijn schouder was gevallen, verder zag ik diverse krassen en beurse plekken over zijn gehele lichaam. Toen ik hem samen met een vrouw overeind had geholpen en op een rots had neergezet, zag hij er echter niet best uit. Hij was behoorlijk wit in zijn gezicht en was zichtbaar geschrokken. Geluk bij een ongeluk was de vrouw die hem samen met mij overeind had geholpen een verpleegkundige (nurse Susan). Ze constateerde echter direct dat ze nauwelijks een polsslag bij de man voelde en op het moment dat ze dat tegen mij zei viel hij hevig transpirerend tegen mij aan. Omdat ik naast hem was gaan zitten op het rotsblok kon ik hem opvangen en zag dat hij lijkwit was en dat zijn ogen helemaal wegdraaiden. "Sir, can you hear me?". "Sir,stay with us" zei ik tegen hem en gaf hem een paar 'tikjes' in zijn gezicht. Uiteindelijk kwam hij weer bij en vertelde ons dat zijn naam Dennis is en zijn leeftijd 63 jaar. Hij wist dat hij was gevallen maar wist niet meer wat daarvan de reden was, hij wist nog wel dat hij met zijn kleinkinderen op de rotsen liep en dat hij toen naar beneden viel. Hij wist ook nog dat hij door ons overeind was geholpen en dat het daarna 'zwart' werd voor zij ogen maar hij hoorde ons in de verte nog wel tegen hem praten. Hij vertelde verder last te hebben van zijn bloedruk en daarvoor medicijnen te gebruiken, het was echter nog nooit voorgekomen dat hij buiten bewustzijn was geraakt. Voor even dacht ik echt dat zijn hart het begeven had en dat hij in mijn armen zou overlijden, gelukkig was dat niet het geval. Inmiddels was ook een Park Ranger gearriveerd en met zijn hulp is de man naar boven gebracht. Zeer tegen de wens van Nurse Susan en de Ranger wilde de man echter geen ambulance laten komen. Zowel Dennis als zijn vrouw (die door de kleinkinderen ook gealarmeerd was) bedankten ons voor de hulp en met een half uur vertraging door dit voorval konden Marianne en ik weer verder. Hopelijk is Dennis ook weer oké en valt de fysieke schade voor hem mee.

Wij hebben de dag dus voornamelijk doorgebracht in het Acadia National Park. Dit park is gevestigd op Mount Desert Island en kan met de auto doorkruist worden. De bezienswaardigheden in het park zijn onder meer het strand genaamd Sand Beach, Thunder Hole en Cadillac Mountain. Sand Beach is bijzonder omdat het strand voor 80% is gevormd door een soort van zand dat bestaat uit verpulverde schelpen en schaaldieren. De hoge en woeste golven spatten schitterend op de rotsblokken uiteen. De natuur blijft voor mij toch iets zeer indrukwekkends. Het al eerder genoemde Thunder Hole is een zee-inham van rosten waar de golven soms met zoveel kracht inslaan en omhoog spatten dat het geluid doet denken aan de donderslagen van een heuse onweersbui.

De lunch hebben we in het park gebruikt bij Jordan Pond House. Toen wij gisteren in Rockland een ijsje kochten (lavender/lime smaak) kregen wij van de vriendelijke verkoopster de tip om, als wij naar het Acadia National Park zouden gaan, daar de lokale lekkernij genaamd "Popover" te proberen. Natuurlijk hebben wij aan deze tip gehoor gegeven. En wat is dan een "Popover" (vertel Edward, vertel!!). Tja, het is volgens de kaart gemaakt van eggs, flour and milk en wordt daarna in een muffinachtige vorm in de oven gebakken en als hij klaar is direct warm geserveerd. Het is een beetje te vergelijken met het omhulsel van onze moorkop maar dan warm en iets krokanter, je dient hem (bij voorkeur)te eten met boter en aardbeienjam. Anyway, het smaakte in ieder geval prima. Aan het einde van de middag zijn we nog naar Somes Sound gereden, dit is een behoorlijk grote zee-inham die veel doet denken aan de fjorden zoals Scandinavië die heeft. Al met al een welbestede dag dus.

Dadelijk gaan we maar eens op zoek naar een leuk restaurantje en morgen vervolgen we onze tocht en doen we de staat New Hampshire weer aan. Misschien tot morgen maar hoe dan ook tot een volgende keer.