Springfield-St. Louis

Well if you ever plan to motor west
Just take my way that's the highway that's the best
Get your kicks on Route 66
Well it winds from Chicago to L.A.
More than 2000 miles all the way
Get your kicks on Route 66
(Bobby Troup)

Vanmorgen zijn we al redelijk vroeg weer in de auto gestapt en stonden we om 08.55 uur dus al bij het Abraham Lincoln Presidential House. Vrijwel de gehele straat is hier in oorspronkelijke staat gebleven, erg mooi om te zien. Natuurlijk nog even op de foto bij het Lincoln statue en dan weer snel de Route 66 opzoeken. Weer zoveel mogelijk de oude Highway 66 opgezocht, een highway is eigenlijk wat wij in Nederland kennen als autoweg. De Interstate die ze hier zo noemen is in Nederland een snelweg. Zoals gezegd hebben we zoveel mogelijk de oude Highway 66 gevolgd, door typisch kleine Amerikaanse plaatsjes als Chatham, Auburn, Carlinville. Veel houten huizen met een klein laantje er voor en een brievenbus aan de kant van de weg, Amerikaanse vlag in de voortuin en niet harder rijden dan 30 mijl. Je kunt ze jezelf zo voorstellen uit films of tv-series.
De radio luid aan in de auto, de zenders zijn een verandeming in vergelijking met die in Nederland. Lekkere muziek (zoals Eagles, Bob Seger, Beatles, Foreigner, Jimi Hendrix, BTO,Stones, Trammps) en geen schijtlollige dj met twee sidekicks die een kwartier lang melig zitten te doen en geen muziek draaien.

Omdat we zonder ontbijt uit Springfield zijn weggereden zijn we tegen het middaguur gestopt in het plaatsje Litchfield, nog steeds in de staat Illinois.In 1935 opende Pete Adam hier het Ariston Café, precies langs de Route 66. Vandaag de dag is het nog steeds open en staat zijn zoon in de zaak, het interieur is vrijwel nog steeds hetzelfde als toen het werd geopend. Een reis terug in de tijd dus, ook op muzikaal gebied. Op het moment dat wij binnenkwamen hoorden we "She's a rainbow" van de Stones en tijdens onze maaltijd kwamen onder meer Rainy Day Women, Aquarius en Ferry cross the Mersey langs. Buiten dat, serveerden ze ook een uitstekende omelet en wordt je koffie ongevraagd en gratis bijgevuld, leuke tent dus en ook hier willen ze weten waar je vandaan komt en vragen ze je om het gastenboek te tekenen. Na deze aangename onderbreking hebben we onze tocht weer ingezet en zijn we door Mount Olive, Staunton, Hamel en Collinsville op weg gegaan naar ons einddoel van vandaag St. Louis in de staat Missouri.

Met Freebird van Lynyrd Skynyrd op de radio verlieten we de Higway om via het laatste stukje Interstate naar ons hotel in St. Louis, Missouri te rijden. Een mooi hotel overigens maar dat is meestal zo in de grotere steden. Deze stad heeft met zijn agglomeratie er bij ongeveer 3,5 miljoen inwoners. Het hotel kent een valet parking en dus wordt je auto netjes voor je weggereden naar een (betaalde) beveiligde parking. Kost een paar centen maar dan kun je er in ieder geval zeker van zijn dat je een dag later je reis weer kunt vervolgen.
Bezienswaardigheid hier is The Arch of St'Louis, een enorme boog aan de rand van de stad van 192 meter hoog waar je met een soort van trambaan binnen in naar boven kunt. Natuurlijk hebben wij dit gedaan en het uitzicht was geweldig, over zowel Illinois als Missouri. Vervolgens zijn we nog even naar de oever van de Mississippi gelopen, die moet je tenslotte toch ook even gezien hebben. Verder viel het stadscentrum een beetje tegen, het was erg rustig en sommige winkels waren gesloten. Misschien is dat gebruikelijk na het drukke Labourday Weekend. Toch wel even een diet Coke en ijskoude Budweiser kunnen scoren bij Friday's.
Daar waren we wel aan toe ook, het meisje van de receptie in ons hotel zei ons dat het een 'cool day' was maar dan wil je hier zeker geen 'hot day' meemaken. Het schijnt straks in Texas en New Mexico nog warmer te zijn. Pfffffffff, we zullen wel zien.

Huiskamervraag: Welke oud Wimbledon kampioen is geboren in
St. Louis ??