Vanmorgen hebben we op de luchthaven van Chicago onze rentcar opgehaald en zijn we begonnen aan de Route 66. De route 66 begint officieel in Chicago op Jackson Avenue (vlak bij Lake Michagan)en natuurlijk zijn wij ook op zoek gegaan naar het echte beginpunt van deze tocht, zie hiervoor de bijgevoegde foto.
Vervolgens hebben we in onze zilvergrijze Ford Focus (met een kentekenplaat uit Virginia) en de Steve Miller Band op de radio Chicago verlaten en onze weg naar de Westkust aangevangen.
We proberen zoveel mogelijk, waar dit kan, om de oude route aan te houden. Deze weg staat (in ieder geval in de staat Illinois)angegeven door bordjes met de tekst "Historic Route 66".
De eerste stop die we hebben gemaakt was in een plaatsje genaamd Joliet. Hier zijn nog wat bezienswaardigheden van de oude route, bovendien staat langs de weg een kioskje waar je van alles aan versnaperingen en routekaarten kunt kopen. Bijzonder daar is echter dat op het dak van de kiosk grote beelden van de Blues Brothers staan. Na Joliet volgde al snel het plaatsje Wilmington waar langs de weg de Gemini Giant staat, een standbeeld van een futuristische reus met een raket in zijn hand. Leuk voor een fotootje en dan snel weer door. De lunch hebben we gebruikt in de Polk-a-Dot in Brainwood. Dit is een authentiek jaren 50 restaurant zoals we ze kennen uit Happy Days. Veel foto's van oude Amerikaanse popsterren en filmhelden aan de muur. En op elk tafeltje staat een kleine jukebox waar je voor 25 dollarcent kunt kiezen uit ongeveer 16 nummers van oude helden. Wij hebben gekozen voor Hard Headed Woman van Elvis. Langs de route kom je natuurlijk ook veel motorrijders tegen, tijdens onze lunch kwam er een grote groep Scandinavische Hells Angels binnen voor een hapje en een drankje.
Na een goed half uur weer de weg op gegaan en doorgereden naar Dwight en hier even gestopt bij Ambler-Becker's Taxaco Station, het is daar nog precies zoals in de jaren '40 maar men verkoopt inmiddels geen benzine meer. Het is meer een klein Route 66 museum en verkoopt wat souvernirs, plattegronden, kaarten etc. Wat wel weer leuk is, is de grote wereldkaart die aan de muur hangt en waarop alle bezoekers met een soort van gekleurde punaise hun woonplaats kunnen markeren. Daarnaast is er ook een gastenboek dat getekend kan worden (dat was overigens ook al het geval in de Polk-a-Dot). Daarna de weg weer op en door Odell, Pontiac op weg naar Lexington waar nog een stuk van de originele route ligt dat tegenwoordig dienst doet als fietspad.
De laatste tussenstop hebben we gemaakt in Atlanta om een foto te maken van de Muffler Man, een reus van een kerel die met een hot dog in zijn hand langs Arch Street staat, alles in Amerika is nu eenmaal groot. Met op de radio We're an American band van Grand Funk Railroad reden we tegen de avond onze eindbestemming van vandaag binnen. Springfield, de hoofdstad van de staat Illinois. We slapen hier weer in zo'n mooi ouderwets motel van laagbouw waar je de auto voor de deur kunt rijden. We werden echter niet geholpen door iemand die op Norman Bates leek en ik zag ook geen huisje op een heuvel waar een oud vrouwtje voor het raam zit. Eenmaal binnen zag ik wel een douchegordijn, toch maar de deur in het slot doen, you'll never know. We hebben vandaag 211 mijl gereden (een Amerikaanse mijl is 1,6 kilometer), vanavond hebben we een steak gegeten bij Applebees. Nog even de route voor morgen bekijken, dan vervolgen we onze weg naar
Saint Louis.
NB:
Weer een huiskamervraagje. Welke bekende Amerikaanse politicus begon zijn politieke loopbaan in Sprinfield, Illinois ..??
Lincoln...
BeantwoordenVerwijderen