On the road again
Goin' places that I've never been
Seein' things that I may never see again
(Willie Nelson)
Door de bergen van Arizona, langs de Grand Canyon op weg naar de West Coast. California lonkt maar pas morgen zullen we de grens van Arizona met California oversteken. De rit van vandaag was echt prachtig, langs en door de bergen van de Canyon. De oude Mother Road konden we meer dan honderd kilometer achter elkaar volgen, berg op en berg af en overal om je heen zag je de toppen van de Grand Canyon. Het 'on te road' gevoel van Jack Kerouac bekruipt je steeds meer. Omdat ons hotel een overnachting exclusief ontbijt was, zijn we in het plaatsje Williams bij een plaatselijke Bakery gestopt om de inwendige mens te versterken. Een kop koffie, een bagel of muffin en een praatje met de eigenaar (where you guys from and where are you heading)is altijd leuk. Hij vertelde ons over de droogte in Arizona, de zandstormen en waarschuwde voor de hitte in onze eindbestemming van vandaag. Na een goed half uur weer op pad en door Ash Fork naar het gehucht Seligman.
Midden in Seligman hebben de gebroeders Delgadillo een restaurant en een barbershop, zo kon het dus gebeuren dat ik mijn twee dagen oude baard heb laten scheren door de 85 jarige mijnheer Delgadillo. Ik kan jullie vertellen dat dit een belevenis op zich is geweest, in een barbershop waar je je kont niet kunt keren doet deze man met veel humor en vaardigheid al jaren zijn werk. Zijn gehoor is door de jaren heen minder geworden maar zijn handen zijn nog zo stabiel als maar zijn kan. Ik heb een half uur bij de beste man in de stoel gelegen want het is niet even scheren en wegwezen, nee dit is een heel ritueel en alles gaat nog op ambachtelijke wijze. Uiteindelijk verliet ik, volgens Delgadillo, weer met een babyhuidje de zaak.
Door het reservaat van de Hualapi Indianen met dorpjes als Peach Springs, Truxton, Valentine en Hackberry ging de oude route verder. Steeds de grote bergtoppen van de Grand Canyon om ons heen. Een laatste stop hebben we gemaakt in Kingmen waar langs de kant van de weg een klein Chinees eethuisje zat waar voor belachelijk weinig geld uitstekend hebben gegeten. Daarna zijn we in één stuk doorgereden naar Lake Havasu City, zoals gezegd net voor de grens van Arizona en California. Een werkelijk prachtige omgeving, het stadje ligt net naast de Canyon aan een schitterend meer dat we vanmiddag nog hebben bezocht. Op de weg terug van het meer played the radio that forgotten song (Brenda Lee's, Coming on strong) en de kenners onder ons weten dan genoeg. Zoals ons vanochtend al werd voorspeld is het hier behoorlijk warm. Bij onze aankomst vanmiddag was het hier 109 graden fahrenheit, wat in celsius ongeveer een graad of 42 is. Gelukkig is de luchtvochtigheid hier niet zo extreem zodat het toch nog wel is uit te houden (zeker met een halve liter Budweiser binnen je bereik). Wat verder nog te melden valt is dat Lake Havasu City in 1968 een brug heeft gekocht van Londen, alle stenen heeft laten merken en deze brug hier weer steen voor steen heeft laten opbouwen. Totale kosten 9,5 miljoen dollars, de brug werd in 1971 geopend voor het publiek. Het kost een paar centen maar dan heb je ook een mooie brug......... Tot morgen maar weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten