Dag 9 Nashville-Memphis (212 mijl)

Then I'm walking in Memphis
Walking with my feet ten feet off of Beale
Walking in Memphis
But do I really feel the way I feel

(Marc Cohn)

Met pijn in het hart verlieten we vanochtend rond tien uur Nashville, wat een leuke stad is dat. Via de Interstate 40 WB gingen we in één rechte lijn naar het westen waar Memphis lonkte. Best een lange rit en geen aantrekkelijke Highway om secundair te rijden en dus maar gewoon gas gegeven.
Onderweg even gestopt in Jackson (I'm going to Jackson, gonna mess around)en vervolgens in één ruk doorgereden naar de plaats van bestemming. Via de afslag Little Rock doemde Memphis in de verte al op. Omstreeks half drie kwamen we bij ons hotel aan, vanaf de buitenkant zag het er al een beetje sjofel uit.
De jongeman achter de balie was ook niet één van de vriendelijkste, de laatste keer dat ik zo werd toegesproken was door sergeant Springveld in 1981 toen ik nog dienstplichtig militair was. Het hotel bestond uit twee verdiepingen, zo eentje waar je op de begane grond de auto voor je kamer kunt rijden. Wij bleken de allerlaatste kamer op de begane grond te hebben en deze zat recht tegenover een oude fabriek die kennelijk al een aantal jaar gesloten is. Gebroken ramen en dichtgetimmerde deuren en één en al verval. Toch maar de koffers uitgeladen en de kamer betrokken, dat viel ook niet mee. Het was er smoezelig, rook onfris, er was nauwelijks verlichting welke het deed, de tv was kapot en nadat ik naar het toilet was gegaan en had doorgetrokken bleef het water maar doorstromen.
Toen ik even naar buiten liep zag ik dat de eerste woning net naast het hotel een groot hek om zijn domein had om de boel te beveiligen (en het was toch niet echt een villa). Verder de straat in lopend leek het of ik in een scene uit West Side Story in combinatie met de clip van Michael Jackson's "Beat it" terecht was gekomen. Tel daar nog eens bij op dat het slot van onze hotelkamer kapot was omdat het kennelijk al eens was opengebroken en de conclusie was snel getrokken, in dit 'shithole' blijven wij geen twee nachten slapen. Spullen gepakt en sleutels weer ingeleverd en de receptionist verbaasd achtergelaten met de woorden "I'm checking out again. I don't like your hotel and I don't like your neighbourhood". Het hotel was maanden geleden al betaald en dat geld zijn we wel kwijt, toch best een duur toiletbezoek geweest. Ik ben wel eens goedkoper wezen poepen.......

Op zoek naar een ander hotel kwamen we al snel terecht bij Holiday Inn. Het kost een paar extra centen maar dan heb je ook wat, een prima kamer in een normaal hotel. We zijn echt niet erg veeleisend maar zo slecht als ons vorige onderkomen hebben we nog niet eerder meegemaakt. Na opnieuw al onze spullen uitgeladen te hebben zijn we een stuk door het centrum van Memphis gaan wandelen. Bekend hier is Beale Street waar alle kroegen met live muziek zijn gevestigd. Memphis is echt een stad van de blues, de sfeer is hier echter wel heel anders dan in andere Amerikaanse steden. We hadden al gelezen dat de laatste jaren veel inwoners Memphis hebben verlaten vanwege de criminaliteit en het verval van de stad. Die sfeer ademt het ook wel een beetje uit. Het straatbeeld wordt voornamelijk bepaalt door Afro Amerikaanse mensen waarvan er een hoop kennelijk niet weten hoe ze heten omdat ze hun naam in hun nek hebben laten tatoeëren en als er geen naam in hun nek staat, dan staat er wel een barcode of iets anders moois.
Na Beale Street zijn we nog even naar de oevers van de Mississippi gelopen en vervolgens door Main Street weer naar ons hotel. Straks nog even wat eten en morgen gaan we naar Graceland, daar zijn we toch wel heel benieuwd naar.
Wordt vervolgd dus.....


Huiskamervraag:

In Memphis zijn heel veel bekende mensen uit diverse disciplines geboren maar welke wereldbekende zangeres kwam hier op 25 maart 1942 ter wereld. Denk daar maar eens over na !!