Marie, Marie Da Voodoo, she'll put a spell on you
Marie, Marie Da Voodoo, she'll put a spell on you
She's the witch queen, of New Orleans
Of New Orleans
(P & L Vegas)
De lucht van wierook komt je tegemoet uit de kleine schimmige winkeltjes waar de witch queens hun voodoo praktiseren. Wandelend door de straten van New Orleans zien we na een lange warme dag de kakkerlakken en hagedissen te voorschijn komen. Niet alleen de insecten en reptielen maar ook allerlei idiote mensen, op diverse manieren uitgedost om te proberen een paar dollar te verdienen, komen weer tot leven. De bars en stripclubs zijn weer open en in Bourbon Street wordt het steeds drukker. En als je dan toch in Bourbon Street bent dan moet je ook maar een keertje een bourbon drinken.
In de Famous Horse speelde vanavond ook weer een aardig bandje, onder meer Allright now, 25 or 6 to 4, Beast of burden, Sweet Caroline, Me and Bobby McGee werden met het nodige enthousiasme gebracht.
De dag begon vandaag al enorm warm, met een vochtigheidsgraad van 87%.
Toch hebben we geprobeerd de hitte te trotseren en nog wat meer van New Orleans te gaan bekijken. Hoewel Marianne normaal gesproken al zeeziek wordt als ze op de pont naar Werkendam stapt, zijn we toch de Mississippi overgevaren. Aan de overzijde van de rivier is Point Algiers en daar vandaan heb je een mooi uitzicht op de Riverside en Skyline van de stad.
Zowel op de boot als in de stad zag je overal mensen met waaiers, parasols en zak-of handdoeken om hun lichaamssappen te deppen. En ineens was daar rond een uur of half twee een geweldige stortbui van ongeveer twintig minuten, alleen regende het letterlijk warm water en dus was er nog nauwelijks afkoeling en bleef het drukkend heet in de stad.
Tussen de middag hebben we koffie gedronken en beignets gegeten bij Café Du Monde. Dat schijnt hier een bekende naam te zijn, in ieder geval zijn ze 24 uur per dag geopend en kun je er alleen koffie, thee, water of frisdrank krijgen en verder alleen beignets. Deze beroemde beignets van hen zien er uit als onze kaassoufflés(en dan ontploft) maar smaken naar oliebollen.
Ze zijn echter best lekker, niks mis mee verder. Bovendien stond daar voor het terras nog een neger trompet te spelen, bijzonder leuk om in het buitenland "Altijd is Kortjakje ziek en Waarheen, waarvoor te horen".
Vervolgens zijn we met de streetcar (named Desire)naar het Garden District gereden. Een streetcar is een soort ouderwetse tram of trolley die over de rails gaat maar dan zonder bovenleiding. Voor drie dollar heb je al een dagkaart en kun je 24 uur mee rijden, geen geld natuurlijk want voor dat bedrag koop ik nog geen drankje in Bourbon Street. In Garden District staan prachtige oude huizen, veelal nog van hout gemaakt. Het is wel de betere buurt van New Orléans want wat verder toch wel opvalt is dat de stad veel daklozen herbergt. Het schijnt dat de orkaan Katrina die in 2005 over de stad raasde hier ook flink aan heeft meegeholpen. Morgen verlaten we New Orleans weer en gaan we al weer onze laatste vakantieweek in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten