Travelin' light
Now we can catch the wind
Travelin' light
Just let your mind pretend
(JJ Cale)
Vanochtend waren we al weer vroeg wakker, "rise and shine". Reeds om 08.00 uur zaten we aan het ontbijt in Paul's Dinner. Gebakken eieren en French toast met op de achtergrond Dusty Springfield en Steve Miller, 'What a way to begin a new day'. Het weer is hier bovendien fantastisch, lekker zonnig en een temperatuur van ongeveer 28 graden celsius. Vandaag hebben we vrijwel de gehele dag de Trans Canada Highway 1 North gevolgd, langzaam trekken we dus naar boven op Vancouver Island. De route was zeer fraai met veel bergen en bossen, roofvogels die boven de weg zweven op zoek naar een prooi.
Toen de weg steeds meer omhoog ging, werd ook het uitzicht steeds fraaier. Diverse keren zijn we, indien mogelijk, langs de weg gestopt om het schitterende uitzicht te bewonderen. Canadese fjorden waarin een tak van de Pacific uitkomt met de fraaie naam 'Strait of Georgia'.
Onze eerste stop van vandaag was in het plaatsje Duncan, allereerst om een kop koffie te drinken maar tevens wilden wij daar een opvanghuis voor roofvogels bezoeken. Vragend naar de weg naar deze opvang kwam ik aan de praat met een op leeftijd zijnde Canadees (die schijnen hier wel meer te zijn). Natuurlijk wilde de man weten waar ik vandaan kwam en voor je het weet heb je een gesprek over WO II (hij had in deze periode bij de US Navy gezeten), de economie, het klimaat en natuurlijk.... Amsterdam.
Daar is nu eenmaal vrijwel iedere marineman geweest. De opvang voor de roofvogels (Reptor Shelter) hebben we uiteindelijk gevonden en het was de moeite waard. Ziek, zwakke of misselijke roofvogels worden daar opgevangen en met veel liefde verzorgd tot ze weer sterk genoeg zijn om naar hun eigen omgeving terug te keren. We hebben diverse soorten uilen, adelaars, haviken en Kookaburra's gezien.
Verder langs de Highway zijn we gestopt bij de watervallen van Englishman River Falls en in het plaatsje Coombs voor de lunch bij de plaatselijk fameuze Country Market. Wat verder nog valt op te merken is dat de Canadese Rockzenders prima zijn, naast de gebruikelijke bands als de Doors, Ac/Dc, Who, CCR en noem het maar op is er op de radio ook ruimte voor hun eigen bands. Sommige namen zeggen mij niets maar het klinkt in ieder geval lekker. Niks mis met de Canadese Rock scene wat mij betreft.
De laatste stop van deze middag was bij Cathedral Grove, een beschermd natuurpark waarin een stuk 'oerbos' staat. Enorme bomen van meer dan 800 jaar oud. In 1997 is er echter een zware storm geweest die er voor heeft gezorgd dat ongeveer 36 hectare van deze bomen is omgewaaid. De gesneuvelde bomen heeft men echter niet geruimd maar laten liggen tussen de andere bomen met als resultaat dat op en rond deze enorme stammen weer allerlei andere bomen en planten gaan groeien. Behoorlijk indrukwekkend zijn deze woudreuzen in ieder geval. Nadat we aan het einde van de middag Highway 1 zijn afgeslagen en een klein stukje Higway 4 hebben gepakt, bereikten we onze plaats van bestemming Port Alberni. Voor de afslag van ons motel staat een bord met de volgende tekst "Last resort for the next 100 km". Hoewel onze (USA) auto alleen maar de afstand in mijlen aangeeft, kent het Canada hetzelfde metrieke stelsel als wij. We hebben hier overigens een prima motel, een soort van klein huisje met een mooie open keuken met alles er op en aan en een prima bad-en-slaapkamer. Twee nachten verblijven wij hier, morgen gaan we van hieruit voor een dagtrip naar de westkust van Vancouver Island. Daarna melden we ons weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten