Riding from Canyon to Canyon
Always the sun on my back
Drving by just one emotion
Not Always on the right track
(Gus Williams)
Dit kleine hitje uit de jaren zeventig schoot vandaag door mijn hoofd toen we weer op weg waren naar de volgende plaats.
Alleen was er geen zon op mijn rug, het regende namelijk behoorlijk hard vanochtend. Maar eerst wil ik nog even iets met jullie delen over de afgelopen nacht. We hebben het waar in de wereld nog niet eerder meegemaakt dat het zo donker was als in Mount Currie.
Toen we naar bed gingen en het licht uitdeden zagen we letterlijk niets meer. Zelf een hand die je vlak voor je gezicht hield was niet meer zichtbaar, echt aarde donker. En verder hoorde je ook helemaal niets, helemaal doodstil was het daar. Toen we vanochtend opstonden was het echter zeer bewolkt en regenachtig, maar ach we mogen niet klagen met het mooie weer dat we reeds hebben gehad.
Aan de ontbijttafel zaten we samen met een dame die zelf in de omgeving ook een B&B heeft (maar nu even vakantie heeft) en een orthopedisch chirurg, een gemêleerd gezelschap dus. De gastvrouw stond er overigens op dat we haar zelfgemaakte multiple fruit serial zouden proeven want deze is 'famous' en wordt ook op Tripadvisor genoemd en geroemd. En het was inderdaad niet slecht, nu is het de oplettende lezer waarschijnlijk al opgevallen dat we nog bij geen enkele B&B slecht hebben ontbeten....
Helaas moesten we vanochtend wel weer de old Dirt Road terugnemen om weer op de juiste weg te komen, Highway 99 North. Het eerste deel van vandaag was best lastig vanwege het slechte weer. Komt ook nog bij dat we over hoge bergtoppen reden en dus soms ook niet alleen last hadden van regen maar ook van de wolken waar we doorheen moesten worstelen. Het eerste plaatsje dat wij tegenkwamen was Lilooet, hier zijn we wel even gestopt om het prachtige uitzicht over het meer daar te bewonderen. Ook zagen we weer twee herten langs de kant van de weg. Het plaatsje zelf is niet veel groter dan een fietsenstalling en dus zijn we weer doorgereden.
Via Pavillion (even groot als Lilooet) koersten we naar Cache Kreek. En net nadat ik het stuur aan Marianne had overgegeven gebeurde het, een zwarte beer in een stuk bos vlak langs de kant van de weg. Marianne had hem het eerste gespot en gaf een schreeuw. Een klein stukje doorrijden en als de bliksem keren om te kijken of we hem nog konden vinden. En dat lukte zowaar, tussen de bomen en struiken zagen we hem lopen kennelijk op zoek naar voedsel. Fototoestel te voorschijn gehaald en geprobeerd om hem vast te leggen.
Dat viel vanwege de vele bomen en struiken en het feit dat hij niet echt stil bleef staan niet echt mee, een paar plaatjes hebben we echter kunnen schieten. Dus na de Grizzly hebben we nu ook de zwarte beer in het wild kunnen bewonderen, hoeveel mazzel kun je hebben? Kort hierna naderden we Cache Kreek, in dit kleine stadje zijn we gestopt om een broodje te eten en wat te drinken te nemen.
Tijdens het laatste stuk vandaag viel het ons op dat de natuur langzaam aan het veranderen is. Van groen en bosrijk naderen we nu het meer woeste deel, hoge bergen en veel rotspartijen zonder veel begroeiing. Wel veel meren en rivieren zagen we in de diepe dalen beneden ons. Tegen het einde van de middag arriveerden wij in Savona bij B&B Lake Side Country Inn. Wederom een fraaie kamer met uitzicht op (de naam van de B&B zegt het al) een meer, te weten Camloops Lake. Volgens de laatste telling heeft Savona 650 inwoners, dat zijn er net iets minder dan bij ons in de straat maar het heeft ook een restaurant (dat heeft onze straat dan weer niet).
Grote kans dat we daar vanavond gaan eten. Maar bovendien heeft men hier in de B&B wifi zodat we zowel het verslag van gisteren als dat vandaag konden plaatsen. Morgen trekken we niet verder naar het noorden maar gaan we oostwaarts, misschien tot dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten