Oh you wild raging river
Like my woman's lips you lure me
Pied piper of the desert
Roll on to the sea
But your planning no return
You wild Colorado
(Johnny Cash)
De gids vertelde ons vooraf dat het niet wijs is om in deze rivier te gaan zwemmen, alleen al in de omgeving van Moab verdrinken jaarlijks gemiddeld zes mensen vanwege de sterke en verraderlijke onderstroom. De boottocht bracht ons over de rivier dwars door de bergen van Canyonlands. Op de rotsen zagen we tekeningen die eeuwengeleden door de Navajo Indianen daar zijn aangebracht.
Verder kwamen we in een grot aan de oever van de Colorado River, indien je daar schreeuwde dan hoorde je het in de verte over het water echoën. Afgezien van hagedissen en enorme mieren was er verder geen 'wildlife' te bekennen. Dit heeft ook met de temperatuur te maken, met 87 graden Fahrenheit was het hier een behoorlijk warme dag.
Tussen de middag hebben we langs de rivier met de gids de lunch gebruikt, waarna we rond 13.00 uur met de jeep verder zijn gegaan. Het tweede deel van de dag bestond namelijk uit een tocht Arches National Park, en dan wel met de Jeep over onverharde wegen en rotsen waar de 'gewone' auto's in de regel niet kunnen komen. Nergens ter wereld komen zoveel natuurlijke rots bogen voor als binnen de grenzen van dit park. Meer dan 300 miljoen jaar geleden stond dit gebied nog onder water en was er slechts alleen de zee. Door het opdrogen van het zeewater bleef er een dikke laag zout over. Dit werd door de wind weer bedekt met zandlagen en door het verstenen daarvan ontstonden daar de meest bijzondere rotslagen. Door allerlei natuurkrachten kwamen in de rotspartijen diverse uithollingen waardoor op veel plaatsen openingen ontstonden die op een boog lijken. Hierdoor hebben zich in dit gebied meer dan 2000 bogen in de rotsen gevormd. De grootste boog in het park heeft een overspanning van 93 meter en heeft de naam Landscape Arch. We hebben deze middag diverse verschillende bogen mogen bewonderen, sommige geven door de inval van de zon ook een prachtige verlichting. Pas tegen 19.00 uur bracht onze gids ons weer terug in Moab. Mooie kerel trouwens die gids, 67 jaar en zijn naam is Chip. Zijn uiterlijk had wat weg van David Carradine maar bij elke hobbel in de weg schreeuwde hij hard "Yeee Haaa", net alsof je in een aflevering van The Dukes of Hazard terecht was gekomen. Onze bovenlichamen doen nu behoorlijk zeer vanwege de lange tocht in de Jeep over allerlei zandbanken en rotspartijen. Je wordt letterlijk door elkaar geschud maar dit was het offer wel waard. Morgen zijn we nog een dag in Moab en proberen we weer wat anders te gaan bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten