zondag 20 september 2009

Back to L.A







Vanmorgen de wekker gezet op 07.15 uur om redelijk op tijd te vertrekken voor de rit naar
Los Angeles. Na het douchen, breakfast en koffers pakken was het uiteindelijk toch al weer 08.40 uur toen we San Simeon uitreden. Via de Pacific Coast Highway number 1 en Freeway 101 op weg naar de stad der Engelen. Na een dikke twee uur zijn we de weg afgegaan om in Santa Barbara een kop koffie te gaan drinken. Santa Barbara is een bekend klein stadje in California dat enigszins Spaans aandoet. De straten zijn er smal en klein en in "schaakbordpatroon" aangelegd. Het is duidelijk te zien dat het merendeel van de bevolking van Santa Barbara er (letterlijk en figuurlijk) 'warmpjes' bijzit. Dit gaat niet voor iedereen op, in de drukke winkelboulevard zat op een bankje ook een gezin (man, vrouw, baby in kinderwagen en hond) met op een bord de tekst "no work, everything will help, thank you". Naast het gezinnetje lagen wat plastic tassen met hun spullen, erg triest allemaal. Het deed ons wederom weer beseffen hoe goed wij het hebben. Helaas kom je dit soort taferelen toch ook regelmatig tegen in het Amerika van 2009. En dan is California toch niet eens één van de armste staten van de USA.

De reis weer vervolgd en de freeway 101 weer terug opgereden naar ons einddoel.
Onderweg hebben we echter "a change of plans" gemaakt. We besloten om niet het routeboek te volgen en rechtstreeks naar L.A te rijden maar om de Pacific Coast Highway 1 weer op te duiken en via de kustlijn verder te rijden. Deze route bracht ons namelijk langs Malibu, Santa Monica en Venice Beach. Schitterende omgevingen (leuk wonen daar aan het strand van Malibu), prachtige kustlijnen met palmbomen en heel veel surfers gezien. In Venice Beach hebben we opnieuw een stop gemaakt en zijn we over de lange boardwalk langs de kust gelopen. Dit is een kilometers lange promenade met een bont gezelschap van diverse mensen, dieren en andere rariteiten.
Kunstenaars, straatmuzikanten, goochelaars, voodoo's, veel verkopers van zelfgemaakte artikelen als schilderijen, sieraden en kleding. Kortom er is van alles te zien. We zagen zelfs iemand die met een zwart varkentje in een kinderwagen liep. Zien en gezien worden daar in Venice Beach en regelmatig muziek van the Doors die uit de aangelegen pubs klonk.

Ik heb uiteindelijk van een jongen vier psychedelisch uitziende guitar picks gekocht voor twee dollar, dit ter "support van young Venice musicians". Misschien zijn de broertjes en neven Lennon ook op deze manier begonnen voordat ze in Nederland bekend raakten.

Dan uiteindelijk van Venice Beach naar ons hotel in L.A. en dat zonder het routeboek. Dit klopte natuurlijk niet meer omdat we voor een andere weg hadden gekozen. Los Angeles, de grootste en meest uitgestrekte stad van heel California heeft meer dan vier miljoen inwoners en wij rijden in één keer naar ons hotel !!!!!!! De complimenten hiervoor komen uiteraard weer toe aan mijn uitermate charmante kaartlezer (that also happens to be my girlfriend). Met alleen een klein plattegrondje van de stad in haar hand en mij achter het stuur vonden we dus zonder veel problemen het Wilshire Plaza Hotel. Om een voorbeeld te geven hoe enorm groot deze stad is, de Wilshire Boulevard is meer dan veertig kilometer lang. Morgen gaan we trachten om wat highlights van de stad te bekijken. Waarschijnlijk melden we ons dan weer, misschien tot dan.

Huiskamervraag:

De antwoorden op de vorige huiskamervragen. Clint Eastwood is inderdaad burgemeester geweest van Carmel by the Sea (punt voor Floris en Arjan). De beatles traden in Candlestick park op. (29 augustus 1966). Het bijzondere aan dit optreden was echter dat dit hun allerlaatste live optreden tijdens een tournee was (toch een punt voor Peet).

Dan Arjan zijn reactie. We zijn inderdaad dwars door Big Sur gegaan en je doelt ongetwijfeld op Jack Kerouac. Ik heb jaren geleden zowel Desolate Angels als On the Road gelezen. Evenals Naked lunch van William S. Burroughs, een maatje van Kerouac uit de Beat Generation.

Dan de nieuwe vraag, misschien een lastige. Zoals gezegd zit ons hotel aan Wilshire Boulevard in L.A. Aan het begin van deze boulevard zit iets waarover gezongen wordt en in ieder geval (voor zo ver ik weet) hebben twee verschillende mensen (in respectievelijk 1968 en 1978) metdit nummer een hit gehad. Zoek wat aan het begin van Wilshire Boulevard zit en je hebt de hit. ........



4 opmerkingen:

  1. 68 Richard Harris, en 78 onze Donna....Dat park stelt volgens wijlen Boudewijn Buch weinig voor...maar dat terzijde...

    Dirty Boulevard van Lou Reed gaat overigens ook over Wilshire boulevard.

    Maar over de Spuiboulevard heeft nog nooit iemand gezongen ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. He Marianne ik ben nog wezen stappen met je broer naar Alcazar hij kan toch nog swingen hoor hahahaha, en ik heb al iemand voor het kaartje van Dick, dus 2 kaartjes voor mij , Loes kan niet ze moet oppassen hahahahaa leuke reisverhalen en lekker afgevallen van het eten daar pfffffffffffffffffff fotomodel in Amerika groetjes Andot

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nu, ik heb me ingelogd. Ik zit aan de computer en heb alle verhalen met veel plezier gelezen. Hebben jullie eigenlijk nog City Lights bookshop kunnen vinden in S.F.? Lawrence Ferlinghetti, Allen Ginsberg (Howl!), Richard Brautigan. De literaire beatniks van de Bay Area.

    Van al die vragen die Edward heeft gesteld kon ik alleen die over de burgemeester van Carmel beantwoorden. Maar weten jullie wel wie "The Fugs" zijn? En "The Ultimate Spinach"?

    Veel plezier nog en tot later!

    Kees

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja dat park hoef ik dus al niet meer te noemen en op de vraag van zaterdag kon ik geen antwoord geven wegens drukke bezigheden (Efteling,ja het is een flauw excuus maar toch)maar het blijf leuk om jullie zo te volgen.The Fugs is trouwens een heel psycedelic band uit de jaren 60 (zo heb ik vernomen)en de Ultimate spinach zal Popey the sailorman wel zijn. Groetjes Pete

    BeantwoordenVerwijderen