By the time I get to Phoenix
She'll be rising
(Glen Campbell)
Vanwege de vrees voor een drukke ochtendspits hadden we de avond voor ons vertrek bij het A4 Hotel vlak bij Schiphol geslapen.
De shuttle bus bracht ons binnen tien minuten naar de luchthaven, bij de incheckbalie was het als gebruikelijk zeer druk maar binnen een uur waren we toch door de douane en op weg naar een kop koffie. Ons vliegtuig van Delta Airlines zou om 10.30 uur vertrekken richting Minneapolis in de staat Minnesota, daar zouden we twee uur de tijd hebben om een overstap te maken naar Phoenix, Arizona.
Inderdaad zouden, de vlucht naar Minneapolis vertrok namelijk pas om 13.00 uur vanaf Schiphol. Omdat dit betekende dat we de aansluitende vlucht niet meer konden halen had Delta Airlines ons al omgeboekt voor een volgende vlucht. Dit betekende voor ons dan wel dat we ongeveer vijfenhalf uur overhadden voor onze nieuwe overstap, dat is een redelijk lange tijd om op een luchthaven door te brengen. Maar goed, wat moet je anders. In Minneapolis aangekomen lagen onze nieuwe tickets al klaar bij de balie van Delta Airlines en zijn we maar op ons gemak op de luchthaven wat gaan eten en drinken. Uiteindelijk had ook deze nieuwe vlucht weer vertraging waardoor we nog langer moesten wachten op ons vertrek naar Phoenix. Bovendien werd al een paar keer omgeroepen dat het vliegtuig helemaal vol was en dat iedereen dus zoveel mogelijk zijn handbagage onder de stoel voor hem moest leggen. Toen wij het vliegtuig in wilde stappen en onze tickets lieten scannen bij de instapbalie leek er toch een probleem te zijn. De tickets en namen werden niet herkend, toch iets niet helemaal goed gegaan bij het omboeken. Probleem was echter wel dat het hele vliegtuig al vol zat. Of wij dan misschien de vlucht van de volgende dag wilden nemen, kregen we een gratis overnachting in Minneapolis en een waardebon van driehonderd dollar. Dat hebben wij beleefd maar zeer dringend afgeslagen want dan zou immers onze hele reis in de war raken, alle reserveringen die gedaan zijn kloppen dan niet meer. Nadat een dame van Delta Airlines een oproep had gedaan aan alle passagiers waren er echter twee jonge dames bereid om tegen een hotelovernachting in Minneapolis en een waardebon van driehonderd dollar (per persoon) hun tickets op te geven. Als laatsten mochten wij dus uiteindelijk toch aan boord, Marianne op rij 19 en ik op rij 23. Na een vlucht van een kleine drieënhalf uur met daarbij een aantal keren flinke turbulentie en een paar luchtzakken, landen we rond 22.00 uur lokale tijd in Phoenix. Een reis waar we meer dan vijfentwintig uur over gedaan hebben. Gelukkig was het, nadat we bij de luchthaven onze leaseauto hadden opgepikt, maar een klein kwartier rijden naar ons hotel. Niets meer gegeten, niet meer gedronken maar gelijk naar bed gegaan......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten